Satu aktiviti utama dalam teori komunikasi ialah pembangunan model dan konsep yang digunakan untuk menerangkan komunikasi. Dalam model linear, komunikasi berfungsi dalam satu arah: pengirim mengekod beberapa mesej dan menghantarnya melalui saluran untuk penerima menyahkod. Sebagai perbandingan, model komunikasi interaksi adalah secara dua hala. Orang ramai menghantar dan menerima mesej secara kerjasama kerana mereka terus mengekod dan menyahkod maklumat. Model transaksional menganggap bahawa maklumat dihantar dan diterima secara serentak melalui saluran yang bising, dan seterusnya mempertimbangkan kerangka rujukan atau pengalaman yang dibawa oleh setiap orang kepada interaksi.[4]

Mengikut kajian Shannon (2011), beberapa elemen asas komunikasi yang dikaji dalam teori komunikasi ialah:[5][6]

• Sumber: Elemen ini ialah "sumber maklumat", yang "menghasilkan mesej atau urutan mesej untuk disampaikan kepada terminal penerima."
• Pengirim: Elemen "pemancar", yang "beroperasi pada mesej dalam beberapa cara untuk menghasilkan isyarat yang sesuai untuk penghantaran melalui saluran." Dalam Aristotle, unsur ini ialah "penceramah" (orator).[7]
• Saluran: Saluran bertindak sebagai "semata-mata medium yang digunakan untuk menghantar isyarat daripada pemancar ke penerima."
• Penerima: Penerima "melakukan operasi songsang yang dilakukan oleh pemancar, membina semula mesej daripada isyarat."
• Destinasi: Destinasi merujuk kepada "orang (atau benda) yang mesej itu ditujukan".
• Mesej: Mesej ialah konsep, maklumat, komunikasi atau pernyataan yang dihantar dalam bentuk lisan, bertulis, rakaman atau visual kepada penerima.
• Maklum balas
• Unsur etropik, positif dan negatif